Twee weken later

Hallo iedereen,
Een nieuw verhaal. We zijn momenteel onderweg naar Glacier National Park. Een park wat op de grens ligt van Amerika – Canada. Morgen, woensdag, zijn we namelijk weer in Canada. We hebben inmiddels gezelschap. Toen we in Canada aan het werk waren zijn er verschillende Nederlanders naar Canada gekomen. Logisch trokken wij naar elkaar toe en vormden met z’n alle een gezellige groep Nederlanders. Inmiddels reizen we samen verder met krijn en Lisanne. Hun hebben we ook ontmoet in Canada en werkten ook bij het zelfde bedrijf. Gisteren hebben we ze ontmoet in Yellowstone National Park. Maf dat wij die zo weer zijn tegen gekomen ergens in Amerika, bere gezellig. Maar waar waren we gebleven. Laatste blog is inmiddels alweer 2.5 week geleden.

Toen we de laatste blog plaatste zaten we in Arizona, vlak bij de grand Canyon. Laten we daar dan verder gaan. Die maandag, 4 juli, zijn we richting de Grand Canyon gereden. Daar hebben we de rest van de dag door gebracht. Super mooi. Daarna zijn we richting het oosten gereden, op weg naar Zion National Park. Daar zijn we dinsdag door heen gereden. Zion is niet heel groot dus daar rij je in anderhalf uur wel door heen. Ondanks dat was het erg mooi. Na Zion stond er niets meer tussen ons en Sioux Center, Iowa. Een rit van zo ongeveer 20 uur.

Na Zion hebben we een start gemaakt en hebben we alvast een paar uur gereden. Woensdag, donderdag en vrijdag hebben we gebruikt om in Iowa te komen. Woensdag hebben we maar 5 uur gereden want we zaten op een hele leuke camping. Ergens achteraf, aan de voet van een berg. Eigenaar was op zijn manier geniaal. Was druk met van alles. Hij was film producer, soms deed hij ook muziek, spaarde tuinhuisjes, oude schoolbussen, beheerde een camping en hij had nog een stel onwaarschijnlijk slordige bungalowhuurders. Daar stoorde hij zich waarschijnlijk niet aan want hij was zelf net zo. Hij had een vuilnishoop. Tenminste, het was geen hoop, het leek net of er een tornado langs was gekomen. Hij woonde in een afvallig huis, wat naar onze menig een afgedankt zwembadgebouw is geweest. Aangrenzend was een groot zwembad met peuterbad en bubbelbad. Duikplank en glijbaan. Het was alleen erg vervallen. Geen tornado, leek meer op Tschernobyl. In het laatste beetje water wat er in stond daar groeide meters hoog gras. Hij had het briljante idee om van het zwembad een kas te maken. Hij wilde graag een groententuin. Een andere hobby van deze beste man was, spelen met 'mineraal' water. Op de berg was een warm water bron. Vanaf daar had hij allerlei slootjes gegraven die naar beneden liepen en hij had een zwembad gemaakt. Heerlijk warm, en het mooie is, omdat het water zo rijk is aan mineralen vormt dat door de jaren heen stenen. Denk maar aan druipsteengrotten. Dat deed hij dus ook. Hij had een stel oude badkuipen ingegraven waar het water in en langs liep. Door de jaren heen is daar een rots gevormd en die badkuipen zaten helemaal in de rost. En zo lekker warm water. Echt gewoon heet. Voor hem zat er nog een heel verhaal achter. Het was een soort hobby die hij ook toepaste op zijn leven. Op deze manier bezig zijn met natuur dat reflecteerde terug op zijn levenstyle. Helder. Het eerste wat wij deden toen wij aankwamen op de camping was het genieten van deze briljante ‘natuurbubbelbadkuipen’. In de vallei, wij zaten een stuk hoger omdat wij op een berg zaten, was er een stevige onweersbui onstaan en die konden wij vanuit onze badkuip goed zien. Goed, alles bij elkaar, het was echt grappig daar. De volgende ochtend hebben we ons ook prima vermaakt op de camping. Jos was trouwens ook jarig die dag, mag hij eindelijk ook bier kopen in Amerika;). Hij dankt iedereen hartelijk voor alle felicitaties.


Donderdag 7 uur gereden. Al snel zagen we de natuur veranderen. Na weken in bergachtig gebied gereden te hebben werd het , des te meer we naar het oosten reden, vlakker en vlakker. Zover we konden kijken was er landbouw. Voornamelijk mais en sojabonen. Maisvelden zover je kon kijken. En toen wij snelweg 70 op reden richting Iowa, werden wij door onze navigatie vriendelijk verzocht om over 876 kilometer links aan te houden. Nou, daar ga je dan. Totaal was het een rit van 2100 km. Vrijdag hebben we uiteindelijk nog 9 uur gereden want we hadden opeens een stevige omleiding. Uiteindelijk zijn kwamen wij om 7 uur ’s avonds aan bij de familie van Jos, de familie Hofman.

Daar zijn we het weekend gebleven. De planning was om daar dinsdagochtend weer te vertrekken. Maar we hadden het zo naar ons daar dat we er nog 2 nachten aan hebben geplakt. We hebben in korte tijd heel veel van Sioux Center gezien. Jos z’n neef heeft een eigen hoveniers bedrijf en we zijn daar ook nog 2 dagen mee op stap geweest. Beetje werken in je vakantie. Super leuk. We hebben zo ongeveer het het hele dorp gezien. Zijn nog in de highschool geweest, hebben tractor pulling gezien, zijn wezen kleiduiven schieten, nog naar een veetentoonstelling geweest en we hebben genoten van het tournament ‘varkens vangen in de modder’. Hilarisch om te zien. We hebben genoten van een normaal bed, een normale prak en alle andere gemakken van een huisgezin. Bovendien was het erg gezellig met hele gezin. We hebben kostelijk vermaakt. Daarnaast was dit voor Jos een buitenkans om te zien hoe zijn familie leeft in Amerika.

Donderdagochtend hebben zijn we in de regen vertrokken. Onze tweede regenbui sinds we op 15 juni vertrokken. En dat was best lekker. We zijn terug gereden uit Iowa richting Yellowstone National Park. Daartussen hebben we een bezoek gebracht aan de Badlands en Mount Rushmore, bekend van de 4 Amerika presidentenhoofden die ze daar uit de rost gehakt hebben. Nadat we daar waren we geweest zijn we weer verder gereden richting Yellowstone. Vlak voor yellowstone hebben we in een motel het weekend door gebracht. Terwijl we daar zaten kregen we een mailtje van Krijn met de medeling dat hij en Lisanne op 3 uur afstand van Yellowstone zaten en ze vroegen zich af waar wij waren. Wij kwamen dus vanaf Iowa en dat ligt in midden Amerika. Wij naderden het park vanaf het oosten en wij zaten in een motel, op 3 uur afstand van Yellowstone. Hun kwamen vanaf het westen. Dus we hebben op een plek in Yellowstone afgesproken en daar hebben we elkaar weer ontmoet. We hebben met z’n vieren Yellowstone bezocht en zijn daarna richting het Noorden gereden, richting Glacier National Park. Toen we Yellowstone uitkwamen hebben we na een tijdje een camping opgezocht en hebben daar de nacht door gebracht. De volgende dag, vandaag dus, zijn we een heel eind richting het noorden gereden en we zitten nu op een half uur afstand van Glacier National Park. Schijnt ook erg mooi te zijn. We hebben trouwens mazzel want vier dagen geleden zijn de hoger gelegen wegen vrij gegeven want er lag nog heel veel sneeuw. We kunnen alsnog heel veel sneeuw verwacht. Dus dat is weer wat anders dan 37 graden. Morgen, woensdag, hopen we Glacier NP te bezoeken. Zodra we dat gedaan hebben en het park uitkomen zitten we weer in Canada. We moeten nog even kijken waar we heen gaan. Wij hopen verder te reizen door Alberta en dan op ten duur door de Rocky Mountains Britisch Columbia weer binnen te rijden. Over een week hopen we namelijk alweer thuis te zijn. Dan zijn we in totaal ruim 5 weken weg geweest. Wat gaat die tijd toch snel! Krijn hoopt in Picture Butte te blijven en daar nog een paar weken te werken. Lizanne hoopt terug te reizen naar Vancouver en daar aan het werk te kunnen. Wij reizen vanaf Picture Butte dus weer met z’n 2en. We hebben dus nog een week om thuis te komen. Als we terug zijn in Chilliwack dan hopen we daar nog een week te zijn. We willen nog Seattle en dat kunnen we dat mooi doen wanneer we terug zijn in Chilliwack. Goed, dat was hem weer even. De volgende schrijven we waarschijnlijk als we weer terug zijn in Chilliwack, bij de familie Lindhout.

Tot de volgende keer,